A construción da igrexa e do Convento do Carme comezou en 1685, e é unha boa mostra do estilo barroco. O convento estaba dedicado a Santa Teresa, aínda que se descoñece o seu fundador.

A principios do século XVII, unha bula papal autorizaba ás congregadas en Santa Teresa a levar o veo de monxas carmelitas descalzas, xa baixo o patrocinio de San Xosé. Porén, o altar maior estaba ocupado pola imaxe da Nosa Señora do Carme, advocación máis habitual e coñecida.

O corpo da igrexa está dividido da capela maior por un arco de pedra, e está enriquecido con dous altares laterais: o do Evanxeo, dedicado a Santa Ana; a da Epístola, Nosa Señora do Carme. No antigo coro hai outro altar, dedicado ao Señor Morto, erixido de forma moderna por especial iniciativa e devoción.

Coa extinción oficial das ordes relixiosas, a Igrexa e o Convento pasaron a ser posesión do Estado, con uso con fins militares. A partir de 1862, o edificio converteuse no actual Lar de Santa Estefânia.