Este edificio neoclásico de enormes columnas foi levantado con plans de Melchor de Prado entre 1769 e 1805, no soar que ocupara o colexio da Compañía de Xesús. O último piso engadiuse a finais do s. XIX. O frontis que representaba a Minerva fpi substituído entón polas estatuas xigantes dos benefactores da Universidade: Lope Gómez de Marzoa, Juan de Ulloa, Álvaro de Cadaval e o conde de Monterrei.

No seu interior destacan o claustro axardinado con fonte, o paraninfo con frescos de Fenolera e González, e a sala de lectura, así como as terrazas con vistas a toda a cidade.