En 1624, tras un milagre atribuído á Virxe das Ermidas, o bispo de Astorga Alonso Messía de Tovar mandou construír un gran santuario aínda que xa existía nese lugar unha pequena capela na súa honra.

Co tempo, este santuario converteuse nun dos centros de peregrinación máis importantes do noroeste peninsular e nun centro relixioso de primeiro nivel en Galicia.

O templo consta de 3 naves separadas por piares e arcos de medio punto. Ten unha nave transversal que a converte en placa de cruz latina. A cuberta de madeira da nave central presenta pinturas dedicadas á Virxe datadas entre 1728 e 1730; obra do artista compostelán Francisco Conselo de Villar.

No presbiterio destaca o altar de prata e o retablo de madeira con acabado dourado. O Vía Crucis é un dos sinais de identidade deste santuario. A calidade das súas tallas sitúao no nivel dos mellores do mundo. Representa ata 15 emisoras que corresponden a 15 episodios da Paixón de Cristo.

O adro do santuario é a sede de actos relixiosos como o “Desenclavo” ou a “Estoupada do Xudas” e tamén é un lugar de esparexemento para os maiores e un espazo de recreo para os máis pequenos. Nas súas catro esquinas atopamos as catro primeiras estacións do Vía Crucis; algunhas composicións de seixos de cores que forman figuras no chan.

No centro da praza hai unha cruz de base cadrada con cinco chanzos sobre a que se levanta unha columna rematada cunha cruz con representacións de Xesús Crucificado e a Virxe co seu fillo en brazos despois do Desenclavo.

A uns 100 metros do templo, subindo pola rúa en dirección ao Rexurdimento, atopamos unha fonte de pedra que os veciños chaman “A Dormiñona”. Foi construído a principios do século XVIII e na actualidade é un dos principais puntos de abastecemento de auga potable para os veciños.

A Virxe das Ermidas é a Señora por excelencia das montañas orientais de Galicia. Conta a lenda que a súa imaxe foi atopada nunha cova por uns pastores e nese mesmo lugar construíuse unha pequena ermida na súa honra da que, hoxe en día, non quedan restos tras a súa eliminación no século XIX.

Desde o punto de vista científico, baixo os engadidos modernos, a imaxe da Virxe das Ermidas é unha imaxe de orixe medieval do século XIII – XIV realizada en madeira policromada de 58 centímetros de altura da que se atopan as mans e o neno orixinal.

A principios do século XVIII engadíronse cabelos falsos. O conxunto complétase con decoracións de prata (coroa e sobrecoroa), o halo e os anxos a ambos os dous lados.