O máis atractivo do edificio, ademais do seu enorme valor histórico e artístico, é o entorno natural no que se sitúa na zona montañosa anterior ás serras ourensás do Faro. Orixinalmente o lugar estaba habitado por catro monxes. No século XII o rei Afonso VI comezou a facer doazóns e a partir deste momento o edificio acadou unha gran riqueza, chegando as súas posesións ao Coto de Marín (Pontevedra) e Zamora. Enclavado nun profundo val, trátase dun conxunto monástico formado por varios volumes adosados ​​de gran monumentalidade. A súa orixe é medieval e sufriu diversas restauracións e modificacións ao longo do Renacemento e o Barroco. A igrexa medieval está xustaposta en ángulo recto cos demais edificios. No século XVII engadíuselle unha fachada barroca. Este ten forma rectangular, está acolchado e organízase en tres rúas. A central remata en peite e as laterais en torres.