Na antiga capital do Conventus Bracara Augustanus, construíuse a principios do século I un santuario rupestre que hoxe é coñecido como a Fonte do Ídolo, asociada ó culto da auga. Probablemente foi construída por Celico Fronto, cidadán romano, que a mandou construír para o goce da comunidade de Bracara Augusta.

A singularidade desta fonte de granito fixo que fose clasificada como Monumento Nacional en 1910. Máis recentemente, entre 2001 e 2004, foi obxecto de importantes traballos de musealización, coa construción dunha estrutura que protexe o monumento e permite ó público visitalo en excelentes condicións.

Tanto o ben patrimonial como o público teñen garantidas unhas condicións climáticas adecuadas e os requisitos de accesibilidade para persoas con mobilidade reducida.