A rareza deste mel débese a que se elabora cun ano de polinización. Recóllese unha soa vez, o que permite que as abellas aproveiten o pole de todas as flores das catro estacións do ano e, en particular, do breixo, do romeu e do castiñeiro. Ten un cheiro forte e xenuíno e unha textura suave coa sensación táctil de cristais finos.

É unha produción que se perdeu na antigüidade e que tivo un papel importante na elaboración de repostería antes da chegada do azucre, e tamén entra na farmacopea popular. É un produto elixido como unha das sete marabillas doces portuguesas e existen importantes novas receitas para o seu uso.