Da terra extráese millo e centeo, que os muíños transforman en fariña e serven para facer o pan de Avintes. De forma ovalada, espolvoreado con fariña polas áxiles mans dos panadeiros, o pan de millo de Avintes adquiriu unha importancia extraordinaria na gastronomía gaiense.
“Concibido nunha mestura ben medida de fariña de millo e centeo, que aínda se muele hidráulicamente para non perder as súas calidades naturais, con un pequeno toque de lévedo e un segredo gardado baixo chave de xeración en xeración, afúndese no un sono profundo baixo un pano branco. Máis tarde, o seu corpo marrón colócase encima dunha folla de repolo fresca, que lembra a suavidade dunha saba de liño durante unha noite de verán. A continuación, mergúllase na escuridade do forno previamente quentado con leña e permanece alí durante un longo período de case cinco horas, indiferente á calor que endurece o seu corpo e purifica o seu padal. Finalmente, volve ao aire libre, exhalando un cheiro tan rico e tan penetrante que lle fai auga a boca. Recollido por mans femininas que, como as nais, o fan con cariño coma se dun neno se tratase, colócase nos típicos cestos para comezar a súa andaina de comercialización”.
Texto: D. Costa Gomes – Reitor da Confraría de Broa de Avintes