A pesar de estar profundamente modificada polas reconstrucións realizadas ao longo de séculos da súa existencia, a Igrexa de São Gens constitúe un referente no que se refire ó románico municipal.

Un importante mosteiro para os relixiosos, o de São Bento, destacou como a institución relixiosa que adquiriu maior poder na zona do actual municipio de Fafe durante a Idade Media.

A presenza dunha inscrición no muro lateral sur que data do ano 1091 indica que a construción da igrexa estaría totalmente rematada a finais do século XI.

A Igrexa de S. Gens conserva da súa primitiva estrutura varios elementos románicos, entre os que destaca unha portada tipicamente románica, ennobrecida e decorada con elementos zoomorfos e vexetativos na parte superior das columnas.

Ademais das numerosas siglas e inscricións e outros elementos arquitectónicos presentes en todo o templo, unha mirada máis atenta permite observar un curioso can antropomórfico integrado na cornixa da fachada sur.

No interior destaca o arco de crucería que separa a nave do presbiterio, coas súas dovelas románicas ricamente traballadas decoradas con motivos vexetais e animais (aves) entrelazados, con restos tamén de pintura.

Na parte traseira do templo, sobre un enorme batolito de granito, érguese un campanario de considerables dimensións, o que lle confire ao complexo unhas características pouco habituais na comarca.

No cemiterio pódense ver unhas portadas de tumbas medievais decoradas e con inscricións. Sobre a porta da capela mortuoria hai outra tapa sepulcral reutilizada no muro do edificio.