Arquitectura relixiosa, manierista, pertencente ao antigo Mosteiro de Cónegos Regrantes de Santo Agostinho, cunha igrexa de planta lonxitudinal alongada, teito de bóveda de canón que forma artesonados, e fachada con galilea aberta con tres arcos rectos. Segue o mesmo modelo planimétrico e gusto estético desenvolvido no Mosteiro de Grijó e, de xeito xeral, en toda a arquitectura do Noroeste de Portugal. Caracterízase pola simplificación do modelo Grijó.

Igrexa dunha soa nave, precedida pola Galilea, cruceiro inscrito, capela maior rectangular, campanarios cadrados que flanquean o final da nave, coa capela máis adxacente ao norte, a sancristía ao sur e un corpo de granito visible destinado a instalacións sanitarias que se sitúan ao longo da fachada principal. Volumes articulados con cubertas a dúas augas diferenciadas na nave e na capela maior, cubertas de tella con debuxos azuis e amarelos, e a tres augas no resto dos tramos. As dúas capelas laterais teñen altares dourados e policromados.

En “Estudos sobre a Terra da Maia”, José Vieira de Carvalho destacou a talla dourada da igrexa; pero de igual importancia é o seu órgano de tubos de 12 rexistros, construído no taller de Hamburgo polo gran mestre de órgano alemán Arp Schnitger (1648-1719).

A doutora Maia Marques destaca a importancia do Mosteiro de Moreira como Albergue e a presenza de visitantes ilustres. En 1594, monseñor Fabio Biondo de Montalto, bispo de Xerusalén e nuncio apostólico en Portugal, e o seu secretario Giovanni Battista Confalonieri, peregrinaron a Compostela, deixando un detallado itinerario dos camiños seguidos. O 27 de abril partiron de Grijó onde pasaran a noite, rumbo a Porto “a dúas leguas”. Chegan á cidade e diríxense ao mosteiro cruceño de Moreira, xa que tiñan présa por chegar a Compostela. Refírense á pousada grande do mosteiro, xa que alí non hai outra cousa, á pequena igrexa que usan os monxes e á nova que estaban construíndo. Di que o mosteiro é un lugar de peregrinación, visitado continuamente, porque posúe “un tesouro impagable”, unha peza de madeira sagrada, á que se lle atribúen moitos milagres.