Fundada en 1520 polo prior da Xunqueira de Ambía Don Alonso de Piña, promotor e mecenas de numerosas empresas artísticas do século XVI. No ano 1523 establecéronse os franciscanos. Na época da Revolución Francesa foi un refuxio para moitos sacerdotes e bispos franceses. En 1809, durante a Guerra da Independencia, as tropas francesas destruíron a igrexa e as súas imaxes, e despois mataron a sacerdotes, frades e paisanos. En 1813, outro incendio arrasou os dormitorios, a cociña, o claustro e as pertenzas dos franciscanos.

Coa exclaustración produciríase o abandono definitivo do convento e o inicio da súa decadencia. Vendíase a particulares que utilizaban as súas pedras e pertenzas para outras construcións. O culto continúa na igrexa, pero o mosteiro está abandonado e nun estado lamentable.

O edificio mantén a igrexa e o claustro, que responden a tipoloxías e formas do primeiro renacemento, aínda que tamén conserva elementos góticos: cubertas nervadas, abundancia de decoración de grotescos e cardiñas nas portadas e arcos que achegan este edificio ás formas empregadas. contemporáneamente pola arte “isabelina” desenvolvida en Castela e “Manuelina” en Portugal. O claustro cuadrangular presenta arcos de oxo que descansan sobre columnas con fustes moldurados e rematados con capiteis sinxelos pero elegantes con sobria decoración vexetal ou animal, similar no seu modelo ao que se emprega nas misericordias dos coros da mesma cronoloxía.