Sendo un dos edificios máis antigos da cidade de Braga, o Mosteiro de Tibães ten a súa orixe a finais do século X e principios do XI, tendo acadado unha gran notoriedade en 1110, momento da concesión das Cartas do Couto (doazón de terreos ao Igrexa) por D. Henrique e D. Teresa, pais de D. Afonso Henriques, sepultados na Catedral de Braga.

En 1567 converteuse na Casa Matriz da Congregación de São Bento en Portugal, e na de Brasil na primeira metade do século XVII.

Hoxe, o Mosteiro de Tibães comprende a Igrexa, a Porta da Sra do Pilar, a Sala de Recepción, a Pousada, a Libraría, a Sala Capitular e o Claustro do Cemiterio, pero no seu tempo foi un verdadeiro centro de formación de arquitectos, talladores, douradores, imaxinarios e escultores, moitos deles participaron na construción de edificios levantados no século XVII.

A visita a este Mosteiro é, polo tanto, un percorrido pola historia relixiosa e arquitectónica de Portugal, sendo a igrexa do Mosteiro considerada un dos maiores templos do país e un dos maiores fitos da arte barroca de Portugal.