Na franxa da plataforma costeira, o Parque Natural da Costa Norte caracterízase pola súa beleza paisaxística. Os 16 quilómetros de costa agochan algunhas das paisaxes máis fermosas de Portugal, dignas de fotografar ou pintar para conservar a imaxe no tempo.

Este espazo protexido, creado en novembro de 1987, mereceu a súa reclasificación como Parque Natural en xullo de 2005. A defensa do litoral contra o urbanismo desordenado e a preservación dos valores naturais foron factores predominantes na súa clasificación, incluída esta zona tamén no ” Costa Norte” da Rede Natura 2000. O Parque Natural xorde como un medio de compatibilidade entre o desenvolvemento sostible e a conservación dos Recursos Naturais, non pretendendo prohibir o uso deste territorio, senón establecer as normas e mecanismos para o seu correcto uso. Entre a desembocadura do Neiva e Apulia, a franxa costeira está formada por unha serie de praias e dunas con arrecifes asociados, pequenas rías dos ríos Cávado e Neiva, manchas de piñeiral, unha paisaxe rural salpicada de varias aglomeracións de poboación. e zonas de recente urbanización.

As praias do norte, antigamente extensos tramos de area fina, alternan hoxe seixos (antigos socalcos das Mariñas) e area que nos fan reflexionar sobre o avance do mar e a importancia da serra dunar como barreira protectora. As praias do sur conservan maioritariamente as extensas praias de area que son tan atractivas para o turismo e que fixeron de Ofir unha estadía turística de referencia. Nas praias de Apulia, o sargazo converteuse nun símbolo do traballo agromarítimo xa que o fertilizante para a terra viña do mar, nun escenario no que os propios campos estaban feitos de area de mar con cheiro a maruxía en forma de fermosas ” masseiras” (artesas).

A Costa Norte destaca polas amplas zonas de cordilleira dunar, refuxio de especies vexetais e animais, tamén é un importante elemento de protección contra a auga e o vento e para os hábitats interiores. As dunas desenvólvense especialmente nas zonas setentrionais (Antas e Belinho) e nas zonas do sur (Fão e Apulia). Este hábitat presenta unhas características únicas polas condicións extremadamente difíciles e accidentadas, onde se dan especies moi singulares como a anguía (Ammophila arenaria), Euca maritime (Cakila maritime), entre outras. Ademais da cordilleira dunar, aínda existe unha importante zona de Pinhal onde atopamos o Pinheiro bravo (Pinus pinaster) e o Pinheiro manso (Pinus pinea). Tamén xorden pequenas zonas de bosques de ribeira de Alnus glutinosa e Carvalhal onde podemos atopar especies como o Carballo (Quercus robur), Sobreiro (Quercus suber), Loureiro (Laurus nobilis), Amieiro (Alnus glutinosa) ou Pilriteiro (Crataegus monogyna).

Unha das peculiaridades deste Parque Natural é a súa zona mariña. A superficie total é de 8887 hectáreas, a zona mariña ocupa 7653 hectáreas. As augas frías do Atlántico asociadas a un substrato rochoso con afloramentos que poden superar os 18 m, constitúen algúns dos factores ecolóxicos da gran biodiversidade que existe neste hábitat.

Cunha forte vinculación coa zona mariña, a ría do río Cávado e a pequena ría do río Neiva constitúen un recurso natural de notable importancia. A súa riqueza paisaxística asociada a unha diversidade de fauna e flora, caldo de cultivo e “viveiro” de moitas especies, fai que as rías alberguen algúns dos hábitats máis significativos do PNLN.