Este é un lugar cheo de escuros segredos. Enclavada nos vales do río Sil, a serra da Lastra e os seus cumes calizos son unha rareza na paisaxe galega, onde predomina o granito.
A flora da Enciña da Lastra é algo peculiar en Galicia, xa que presenta certas características mediterráneas. Bosques de carballos, castiñeiros, prados perfumados co aroma de tomiño bravo e máis de 25 especies de orquídeas. En Galicia a natureza ten os seus caprichos.
A Serra da Lastra é o leste natural de Galicia. Aquí o carballo é unha árbore con historia propia. Fálanos do clima mediterráneo e dos solos calizos que precisa para existir. Por iso é escaso no resto do territorio galego.

Dá nome ao Parque Natural porque parece ser que unha gran aciñeira serviu no seu día de guía aos viaxeiros por estes cruces. Só é unha historia, pero un carballo coma ese pódese admirar nun terreo próximo ao cemiterio de Covas, e ten o recoñecemento de Árbore Singular.

Acompañan á aciñeira outras especies de tipo mediterráneo: sobreiras, rebolos, améndoos e oliveiras. Tamén falamos dos castiñeiros e remontamos dous mil anos atrás. Neses tempos pasaron os romanos que traían ouro destas montañas para enriquecer o Imperio. A cambio deixaron dous tesouros: a lingua e os castiñeiros, elementos mestres desta paisaxe.

Ninguén deixará indiferente a beleza das torres montañesas dos Penedos do Oulego, as formas do barranco do Val do Inferno, os acantilados de Pena Falcueira. O Sil divide este sistema montañoso, xerando un canón con fortes pendentes. O estreito de Covas constitúe a experiencia estética dos viaxeiros que atravesan a comarca en tren.

E o interior da terra aínda nos sorprenderá coas “palas”, palabra de orixe prerromana que significa covas. Aquí está a maior rede de cavidades subterráneas da comunidade e as maiores colonias de morcegos nas case duascentas simas e covas censadas. Algúns de gran lonxitude, como a Cova da Zorra (600m) e fitos da espeleoloxía galega como o pala Xilberte, o pala Pombo, o Trasmonte ou o pala Tralapala.
O percorrido polas estradas locais que comunican as pequenas localidades do interior ou limítrofes con elas serve por si só para admirar a beleza da paisaxe. O Parque ten zonas de acceso restrinxido. Para explorar as pas ou covas é necesario o contacto con asociacións de espeleoloxía.

Deste espazo destacamos os lugares de Covas e Biobra, onde se sitúa o Centro de Visitantes. O percorrido entre Vilardesilva e Covas discorre pola marxe dereita do Sil, deixando ao descuberto o canón fluvial con incribles gargantas que embalan as augas e serven de coto de caza para aves rapaces.

Por outra banda, podemos achegarnos aos Penedos de Oulego por un camiño moi esixente que aproveita as pistas forestais e agocha paraísos naturais e paisaxísticos que son o segredo mellor gardado das duras serras do leste.
Destacan os bosques de carballos, castiñeiros e matogueira mediterránea, que presentan peculiaridades como a presenza de campos de tomiño silvestre. Endémicas florais de solos calizos e outras rarezas como máis de 25 especies de orquídeas.

Os canóns e cantís fluviais son hábitats de aves rapaces e outras aves que fan do Parque un interesante refuxio ornitolóxico. Alberga a maior concentración de aves nidificantes de Galicia. Nas covas hai grandes colonias de morcegos.